انسانی که تمام عمر خود را که حداکثر هشتاد یا صد سال بوده با گناه و معصیت سپری کرده و فردای قیامت باید تا ابد در آتش جهنّم جاودان بماند، چگونه عذاب جاودانه و خلود در جهنّم در برابر گناه محدود با اصل عدالت سازگار است؟